CHRZEST / TAUFE

Chrztu udzielamy zasadniczo w niedzielę podczas Mszy Świętej (Kodeks Prawa Kanonicznego, kan. 856), ewentualnie też w II dzień Świąt Wielkanocy, Bożego Narodzenia, Zesłania Ducha Świętego.

 

Ze względu na symbolikę liturgiczną, odradzamy jako czas chrztu Wielki Post (czekamy wtedy na uroczyste poświęcenie wody w Wigilię Paschalną), a ze względów praktycznych: podczas rekolekcji adwentowych, wielkopostnych, uroczystości, gdzie Msza św. jest „dłuższa” niż zwyczajnie.

 

Szczegółowej informacji co do terminu udzielimy w indywidualnej rozmowie.

 

W miarę możliwości czasowych księży oraz możliwości kościoła jest możliwy też inny termin – prosimy jednak wtedy w rozmowie o krótkie uzasadnienie „wyjątku” (chrzest jest świętem całej wspólnoty parafialnej, a nie tylko jednej rodziny)

 

By nie doszło do „niemiłych niespodzianek”, związanych z przesunięciem chrztu świętego – prosimy planować dostarczenie wszystkich dokumentów na około miesiąc przed chrztem (a wcześniej zapoznać się cierpliwie z tym, co poniżej).

 

Chrzest osoby dorosłej (oraz każdej powyżej 7 roku życia) umawiamy indywidualnie.

 

W wypadku zagrożenia życia (czy to dziecka, czy nie ochrzczonego dorosłego) należy wziąć wodę (nie żaden inny płyn), polać trzykrotnie głowę, wypowiadając słowa: (... [imię chrzczonego]) Ja Ciebie chrzczę, w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. 

Tak udzielony chrzest jest ważnym sakramentem.

Przy tak udzielanym chrzcie – dobrze, by był przynajmniej jeden świadek (KPK, kan. 875), a także jak najszybciej zgłosić ten fakt w najbliższej Kancelarii Parafialnej (KPK, kan. 878)*

 

Chcąc ochrzcić dziecko:

- musimy mieć zgodę obojga rodziców/opiekunów prawnych,

- przynajmniej jeden z rodziców musi być katolikiem (także w sensie cywilno-prawnym niemieckim, nie może wystąpić z Kościoła)

- rodzice zapewniają dziecku wychowanie w wierze (stąd proszę się nie dziwić, jeśli w rozmowie padną pytania o udział we Mszy św., modlitwę, uregulowaną sytuację małżeńską, itp. – żadna z tych spraw nie jest per se decydująca, ale nie da się ich zamknąć skwitowaniem – to „nasza prywatna sprawa, jesteśmy dorośli”)

[podstawa prawna KPK, kan. 867§1, 868§1 °2]

 

Należy wybrać jedną chrzestną, jednego chrzestnego lub dwoje chrzestnych – z reguły mężczyznę i kobietę – unus et una [KPK, kan. 873]

 

Chrzestna/y:

- powinien mieć przynajmniej 16 lat, być ochrzczony i bierzmowany (od pojedynczych warunków można dyspensować, jednak to dyspensa wymaga uzasadnienia – nie reguła)

- powinien być katolikiem (mieszkając na terenie Niemiec, również w znaczeniu cywilno-prawnym)

- prowadzi życie zgodne z wiarą (stąd proszę się nie dziwić, jeśli w rozmowie padną pytania o udział we Mszy św., modlitwę, uregulowaną sytuację małżeńską, itp. – żadna z tych spraw nie jest per se decydująca, ale nie da się ich zamknąć skwitowaniem – to „nasza prywatna sprawa, jesteśmy dorośli”)

 

Osoba ochrzczona należąca do wspólnoty niekatolickiej (Ewangelicy, Prawosławni,...) może być dopuszczona z chrzestnym katolickim, jako świadek chrztu

[podstawa prawna KPK, kan. 874]

 

Osoby mieszkające poza terenem naszej Parafii (patrz Biuro Parafialne) dostarczają zaświadczenie ze swojej Parafii aktualnego zamieszkania, że mogą być chrzestnymi (Patenschein) – żadnych innych metryk, potwierdzeń, itp.

Zdając sobie sprawę, że różne Parafie regulują różnie te sprawę – nie mamy przekonania moralnego do dopuszczania jako tzw. świadków, itp. osób, które wystąpiły z Kościoła i nie należą do żadnej wspólnoty chrześcijańskiej. Czujemy zgrzyt w sumieniu, że jest to nie fair, wobec naszych Sióstr i Braci innych wyznań chrześcijańskich. Takimi „świadkami” są wszyscy obecni w Kościele podczas chrztu.

 

*Ponieważ sprawa pojawia się w praktyce duszpasterskiej coraz częściej – uczulamy też na podane tam kanony wszelkie „pobożne Babcie, Dziadków, itp.”, którzy „na wszelki wypadek ochrzcili z wody” dziecko rodziców niewierzących. Doceniamy, zapewne szczerą, troskę o wiarę/sakrament, jednak sakramenty to nie Wasserspiele – trzeba mieć też odwagę stanąć w prawdzie o dokonanym czynie.

Powtarzamy w wyznaniu wiary: wyznaję jeden chrzest – stąd błędne jest myślenie – a „najwyżej ksiądz ochrzci kiedyś drugi raz”.

W przypadku, gdy chrzest był już udzielony, odprawia się liturgiczne obrzędy wyjaśniające.