Eucharystia i I Komunia św. / EUCHARISTIE und Erstkommunion

Tak samo ważny i pełnoprawny Sakrament Eucharystii przyjmujemy w czasie każdej Mszy św., bądź też przy innej okazji przyjmując Komunię św. (np. chory w domu lub szpitalu).

Z zasady przyjmujemy go raz dziennie – jest możliwe przyjęcie go po raz drugi (nie dwa razy), tylko jeżeli uczestniczymy w całej Mszy św. (za wyjątkiem zagrożenia życia). Różnica polega na tym, że nie zakładamy u początku dnia – dwóch Komunii św., a może „coś nagle” wypaść (np. ważna intencja, w której idziemy na drugą Mszę św.), albo sam układ liturgii to przewiduje (Pasterka i Msza św. w dzień Bożego Narodzenia, Wigilia Paschalna i Msza św. wielkanocna za dnia, itp).

[KPK, kan. 917, 918 oraz odpowiednie uwagi w Mszale Rzymskim dla diecezji polskich].

Przystępując do Komunii św. należy zachować post Eucharystyczny – na godzinę przed przyjęciem Komunii św. (nie przed rozpoczęciem Mszy św.) – nie dotyczy on wody oraz lekarstw, oraz osób chorych, w podeszłym wieku i tych, którzy nimi się opiekują. (KPK, kan. 919).

 

Osoby, które nie mają trwałej przeszkody, powinny przyjąć Komunię św. przynajmniej raz w roku, z reguły w okresie wielkanocnym (kan. 920).

Osoby, które mają świadomość grzechu ciężkiego (materia ważna, świadomie i dobrowolnie – trzy warunki łącznie*), powinny wyspowiadać się (sakrament spowiedzi, a nie „spowiedź powszechna/wspólna, itp.” przed przyjęciem Komunii św., a gdy nie ma takiej możliwości i istnieje poważna racja wzbudzić akt żalu doskonałego i wyspowiadać się przy pierwszej możliwej okazji (kan. 916)

*nie będzie grzechem np. opuszczenie Mszy św. podczas choroby, lub grzechem ciężkim, gdy bez własnej winy zaniedbania nie zauważyliśmy, że nasza „zwykła” Msza św. została odwołana, albo w drodze z urlopu nie zadbaliśmy przed wyjazdem o Mszę św., a w trakcie jazdy utknęliśmy w korku drogowym.

 

Wierny ma obowiązek uczestniczyć we Mszy św. w niedziele i święta nakazane. Czyni temu obowiązkowi zadość, uczestnicząc we Mszy św. w sam dzień świąteczny lub wieczorem dnia poprzedzającego (nie zachodzą żadne dodatkowe warunki). Jeżeli z braku księdza lub innej poważnej przyczyny nie ma Mszy św. w danym miejscu (nie jest sprecyzowane, jaka odległość do Mszy św. to już „daleko”), wiernym zaleca się bardzo, by uczestniczyli we wspólnej Liturgii Słowa (Wortgottesdienst) w kościele. (KPK, kan. 1247-1248)

 

PIERWSZA KOMUNIA ŚWIĘTA jest ważnym momentem, podczas którego dzieci (ewentualnie młodzież i dorośli, którzy tego wcześniej nie uczynili) po raz pierwszy przyjmują Sakrament Eucharystii.

Przygotowujemy do I Komunii św., zarówno tych, którzy chcą ją przyjąć „na miejscu”, jak i tych, którzy chcą obchodzić uroczystości z rodziną w Polsce.

 

Data I Komunii św. jest podawana przy rozpoczęciu przygotowań.

 

Przygotowanie rozpoczyna się po wakacjach letnich – ta data jest podawana w aktualnościach.
Wymagamy punktualnego zgłoszenia na przygotowania.

 

Jeśli ktoś był chrzczony poza naszą Parafią, powinien dostarczyć (na początku lub w toku przygotowań) metrykę chrztu.

 

Jeżeli jakieś dziecko nie zostało ochrzczone, należy o tym powiedzieć Księdzu już na początku przygotować (by zdążyć odprawić jeszcze chrzest święty)

 

Zgodnie z KPK, kan. 914, przed I Komunią św. wymagamy wcześniejszego przystąpienia do I spowiedzi (nawet jeśli w różnych Parafiach, praktyka jest różna).

 

INTENCJE na Msze św. przyjmujemy zazwyczaj po Mszach św. w zakrystii w miarę możliwości kalendarza.

Można je zamawiać za żyjących, zmarłych, za siebie samego, w intencjach Bogu wiadomych.

W przypadku braku wolnych terminów, a potrzeby przyjęcia intencji, możemy – w łączności duchowej - przekazać intencję na Misje - przez Papieskie Dzieła Misyjne, w Polsce - w ramach możliwości ustalonych z Ks. Dyrektorem.

Przy zamawianiu intencji na odległy termin – warto sprawdzić w aktualnościach, czy nie zmieniło się miejsce lub godzina Mszy św. (nie bierzemy na siebie obowiązku „odnajdowania” ofiarodawców – choć wszystkie intencje będą aplikowane).

Zastrzegamy sobie możliwość odmowy przyjęcia „u nas” większej ilości intencji na jeden raz – dostępne terminy musimy rozgospodarować na całą Parafię, a nie na tylko jedną osobę, bądź rodzinę. W takiej sytuacji polecamy również wsparcie Misji – czy przez wspomniane PDM, czy przez Referaty Misyjne różnych zakonów.

Intencje formułujemy krótko i konkretnie – to nie jest dodatkowe kazanie, ani „wierszyk ku czci”, choć nieraz wspominamy jakąś okazję (rocznicę urodzin, ślubu, śmierci).

Zastrzegamy sobie możliwość zmiany treści intencji, bądź (jeśli ktoś się z tą zmianą nie godzi) odmowy jej przyjmowania:

 – z racji teologicznych – np. „za Pana Boga”, „o zerwanie międzypokoleniowych więzów zła” (odpowiednia opinia Konferencji Episkopatu Polski), itp.

-z racji szacunku do danej osoby, np. „o nawrócenie Jana Kowalskiego” – tak sformułowaną intencję może zamówić tylko Jan Kowalski za siebie. Trudne intencje (nawrócenie, wyjście z nałogu) formułujemy bardzo ogólnie – z samym tylko imieniem (jeśli jest popularne), bądź: osoby Bogu znanej, męża, siostry, itp. – tak, by modlitwa nie była publicznym oskarżaniem,

- z racji problematycznego sformułowania: przebłagalna za moje grzechy niewierności żonie, kradzieży w pracy, oszukiwania przełożonych, itp. – intencja Mszalna nie jest „spowiedzią publiczną”

- z racji szacunku do miejsca i czasu świętego: np. gdy intencja staje się manifestacją polityczną: „o wygranie partii XY”, „o zniesienie/wprowadzenie obowiązku szczepień, przeciw chorobie XY”, itp., ewentualnie jest ryzyko kampanii wyborczej: „O pomyślność dla Borisa Rheina”, itp. Można oczywiście modlić się za Ojczyznę, kraj, Land, ale intencję sformułować ogólniej: o prowadzenie Ducha Świętego dla Rządzących krajem, o Boże błogosławieństwo dla Ojczyzny. itp. – jednak pozwalając Duchowi Świętemu decydować, a nie wyręczając Go w tym.